The Moses Code

Een paar dagen geleden bekeek ik via youtube de documentaire 'The moses-code'

Het verhaal van Mozes wordt in deze documentaire zowel letterlijk als metaforisch gebruikt.

Allereerst wordt verteld dat de mozes-code een komma is. Een wat?! Een komma. Mozes die in de woestijn een brandende braamstruik ziet, vraagt om de naam van God. God antwoord (in het Engels even gehouden: I am that I am. (ik ben dat wat ik ben) Het veroorzaakte in feite afstand tussen 'God' en de mensheid. God was klaarblijkelijk iets wat niet gekend kon worden, niet begrepen kon worden en vooral iets wat ergens daarboven op een wolkje zat te zitten.

Gebruik je de zin echter met een komma 'I am that, I am' , zoals het volgens deze documentaire was bedoeld, dan krijgt de uitspraak een hele andere betekenis. Dan wordt het zijn in beweging. I (= zijn+ am (beweging) that (kan door gelijk wat vervangen worden) Het tweede gedeelte is dan een bekrachtiging van het eerste gedeelte. In het Nederlands krijg je dan iets als Ik ben dat, dat ben Ik.

Ook het woord God wordt onder handen genomen: Giving Oneness Destiny (Geven, Omnipresent, Divinatie) Door te geven, ervaar je eenheid. Door het ervaren van eenheid, ontdek je je lot.

Uitgelegd werd dat je brein iets grappigs doet. Een deel ervan kan namelijk geen onderscheid maken tussen geven en ontvangen en ervaart het dus als hetzelfde. Zo kun je dus je denken gaan omzeilen: ik heb het niet. Ik ben dat niet. Door te geven wat je zelf niet genoeg denkt te hebben, ervaart je brein het als het zelf hebben ontvangen. Daardoor verandert je staat van zijn en stuur je een andere boodschap het universum in: ik ben dit, of ik heb dat. Je stuurt daarmee je zelfscheppende kracht in een andere richting waardoor e.e.a. zich zal gaan manifesteren in je leven.

Enfin, de maker van de documentaire komt zelf ook regelmatig aan het woord. Hij vertelt hoe zijn vrouw werd vermoord bij een inbraak toen hij en hun dochtertje niet thuis waren. Hij voelde zoveel boosheid en woede jegens de daders. Terwijl hij van alles aan het regelen was via zijn mobiel omtrent de uitvaart, raakte zijn batterij leeg. Hij wilde de telefoon uitzetten, maar in plaats daarvan verscheen de enige foto van zijn vrouw die hij op zijn mobiel in beeld. Hij ervoer direct haar liefde en zachtheid, wat hem, tot zijn grote verbazing, in staat stelde eenheid met de daders te voelen: waar kom je vandaan en wat heb je meegemaakt als je zoiets doet? Hij schreef een lied voor de uitvaart waarin hij deze eenheid beschreef.

Hij organiseerde (mede) een bijeenkomst in Jeruzalem. Mensen over de hele wereld kwamen naar Jeruzalem toe. Mozes had immers nooit zijn reis afgemaakt. Hij trad nooit het beloofde land in. God kwam als het ware nooit thuis. Volgens de documentairemaker ligt daarin de oorzaak van de aanhoudende problemen van Israel. Hij ging Mozes nu alsnog thuis brengen..

Alle mensen tezamen vormden een kring rondom de oude stadsmuren van Jeruzalem en spraken tegelijkertijd uit 'I am that, I am' waarbij ze vrede visualiseerden. Dit deden ze een aantal dagen achter elkaar. In die periode daalde de criminaliteit in Jeruzalem met 30% (!!)

Een andere spirituele leraar gebruikte het verhaal van Mozes metaforisch: de farao was dan je verstand, het volk van Israel dat bevrijd moest worden je ware zelf, Mozes de pleitbezorger van je ware zelf.

Weer een andere leraar deed deze uitspraak:

God roept niet de gekwalificeerden aan
God kwalificeert degenen die zich aangeroepen voelen.

Hij legde daarbij uit dat de man die hij nu is, in weinig lijkt op de man die besloot een boodschap de wereld in te brengen. Dat gaande weg hij de beschikking verwierf over de kwaliteiten die ervoor nodig waren maar ook de materiële zaken: God kwalificeert degenen die zich aangeroepen voelen.

Hoe dan ook er vielen weer heel veel kwartjes en ik zat een uur lang met kippenvel te kijken.