Euthenasie

Waarom doet men tegenwoordig toch zo moelijk over het beëindigen van je eigen leven?
Waarom mag dat niet?
Niemand anders kan toch bepalen hoeveel pijn een ander heeft?
Niemand anders kan toch bepalen hoe zwaar iemands leven is en hoeveel een mens moet lijden?

Hoe wordt er aan GZ omgegaan met iemand die euthenasie heeft toegepast.
Heb je dan een les niet geleerd, omdat je de pijn of het leven niet meer aankon?

Ik denk dat ze aan G.Z zeer liefdevol/begripvol zijn naar diegene die voor Euthanasie kiest.
Een dier geef je toch ook een verlossend spuitje als het leven alleen maar lijden wordt?
Als het Leven Lijden wordt komt de Dood als een vriend

willeke1957 schreef:

Als het Leven Lijden wordt komt de Dood als een vriend

Mooi gezegd, Willeke.

HighPriestess schreef:

willeke1957 schreef:

Als het Leven Lijden wordt komt de Dood als een vriend

Mooi gezegd, Willeke.

 Bedankt............stond ook op de rouwkaart van papa

Zéker wanneer iemand veel pijn lijdt moet de persoon zelf kunnen beslissen over het wel of
niet bewust beëindigen van het eigen leven.

Moet er absoluut wel bij zeggen dat ik sinds het channelen een totaal andere kijk en mening
heb over het leven en de dood, ik kijk er nu heel anders tegenaan.
Een leven is één van de velen van een ziel.....het lichaam is een omhulsel wat achterblijft
wanneer die ziel is overgegaan.

Wanneer vast staat dat iemand die zo ziek is, niet meer zal (kunnen) herstellen maar langzaam
zal afglijden naar het punt van overlijden......waarom mag men dan niet zelf het moment van
overlijden kiezen......waarom moet dat gerekt worden met veel lijden en verdriet.

Het rekken van dat bewuste leven is niet de keuze van die ziel maar van de omstanders;
dus familie die zich niet kunnen losmaken, willen vasthouden óf ivm het geloof.

ik heb op een hospice gewerkt en herken het vasthouden door familieleden heel goed.
Waarom overlijden de meeste mensen alleen terwijl er bijna 24 uur per dag familie aan het waken is?
Even naar het toilet.....en zie daar...........persoon is in die korte tijd overleden

Klopt, Willeke.
Mijn oma lag op het sterfbed en mijn oom, de jongste broer van mijn moeder, zat dag en nacht bij haar.
Toen vroeg ze hem om een rolletje drop te gaan halen op de hoek, in die tijd is ze overleden.

Wanneer een mens gaat overlijden maakt de ziel zich al los van het lichaam.
Om afscheid te nemen van dierbaren blijft de ziel in het stoffelijk lichaam tot het
werkelijke moment daar is......na het verlaten van het lichaam blijft de ziel bij de
naaste dierbaren tot na de begrafenis of crematie.

Daarna is er voor de ziel geen reden meer om te blijven, de ziel is immers niet meer
voel-, zicht- en hoorbaar meer.....gaat dan over en komt in een rustfase terecht.

Het aanwezig zijn van de dierbaren "trekt" en houdt de ziel langer dan nodig aan
deze zijde....alhoewel er aan de Overzijde ook weer dierbaren wachten op een weerzien
met de ziel.....is afscheid nemen voor de ziel ook moeilijk.