Vandaag het moeilijkste gedaan wat ik tot nu toe ooit heb gedaan.
Een aantal weken geleden kreeg ik een boodschap door, en vlak daarna nog een aantal bijbehorende boodschappen.
Van een overleden neef van me, voor zijn moeder.
Ik heb lang zitten dubben en nadenken, tja, nu stond ik voor een moeilijke keuze.
Help ik mijn neef of blijf ik in verborgenheid en geef niets door.
Ik heb het er de laatste dagen veel met mijn mannetje over gehad, en die zei dus dat dat bij mijn groeiproces hoorden.
't Is toch ook zo'n wijze man dat mannetje van me.
Zojuist, een minuut of tien geleden heb ik alles in een mailtje gezet, en naar mijn tante gestuurd.
Oké, ik had ook kunnen bellen, maar daar ben ik dan weer te verlegen voor.
Zo zit onze familie ook niet echt in elkaar. Bij voorkeur wordt er helemaal niet over dingen gepraat die er toe doen.
Of ik antwoord krijg van mijn tante weet ik nog niet, maar ik heb wel dat wat mijn neef nog kwijt wilde door gegeven.
Ik kan alleen maar hopen dat ze er iets aan heeft,en dat het afscheid voor haar iets lichter wordt.