Afgelopen oktober heb ik afscheid moeten nemen van mijn moeder.
Vooral in de eerste weken zag ik steeds haar gezicht voor me in die laatste nacht.
In februari zag ik ineens een heel ander gezicht van haar, jonger en met heel veel plezier.
Voor mij was dat een teken dat ik eindelijk een beetje begon te rouwen.
Door allerlei omstandigheden was ik daar nog niet aan toegekomen.
Soms voel ik haar aanwezigheid, wat me steun en warmte geeft.
Een week of drie geleden voelde ik haar weer, en toen heb ik gevraagd of ze mij haar geur kon laten ruiken, zodat het voor mij makkelijker was om haar direct te herkennen.
Ineens rook ik de geur van fris wasgoed, dat aan de lijn hangt te drogen.
Even twijfelde ik
, misschien hangt die geur nog gewoon op de boven verdieping.
Tot ik vorig weekend op de bank in de caravan hing.
Relaxed aan het chillen met mijn manneke.
Ik voelde haar aanwezigheid en rook gelijk fris wasgoed.
Het lijkt me niet aannemelijk dat de geur in de caravan aanwezig was, omdat we in de caravan geen wasmachine hebben, en er ook geen was laten drogen.