Echt heel apart om te lezen.
Ik heb zulke dingen nooit meegemaakt en vind het daarom juist mooi te lezen
dat mensen soms echt een laatste groet of afscheid mee maken.
Mijn moeder heeft het zelf wel gehad na het overlijden van mijn opa (haar vader)
en na het overlijden van mijn vader.
Bij allebei had ze dan nét tegen wakker worden aan dat zij ze naar de overloop
hoorde lopen.
Na het overlijden van mijn vader had ze dat heel sterk en riep ze hem ook....
..."Chris ga je nu al naar beneden....?"....ze riep nog een paar maal omdat ze
geen antwoord kreeg maar hem wel de trap af hoorde gaan......
En dan ineens werd ze echt wakker denk ik en realiseerde ze zich dat het helemaal
niet kon....hij kon de trap niet af lopen want hij was er niet meer.
We hebben weleens beneden gezeten en ze zei....het is zo raar, ik voel dat je
vader het bed uit stapt en naar de overloop loopt, ik weet dat hij er is maar als ik
hem roep dan realiseer ik me ineens dat dat helemaal niet kan.
Ik was net 20 jaar geworden, nog heel erg jong en spiritueel gezien nog geen
ontwikkeling....nu zou ik er heel anders mee om zijn gegaan, toen begreep ik
het wel en wist ik ook dat het zo was maar kon er nog niet veel mee.
Maar de tekenen zoals jij die hebt vind ik heel bijzonder Highpriestess.